Geçtiğimiz gün kutladığımız, 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü kutlamalarını yine ibretle izledim... Bazen hüzünlendim, bazen ise güldüm, hem de katıla katıla... Acaba faydası oluyor mu böyle kutlamaların ama yine ben de bir yazı ile bu günün önemine değinmek istiyorum. Bir daha dünyaya gelsem, ben kadın olur muyum, olmak istemezdim galiba... Çünkü bu ülke de yaşamak; bir kadın için hayata iki sıfır geriden başlamak gibi bir şey, tabi her doğan kız çocuğu için geçerli değil bu durum, ama ezici bir çoğunluğumuz için durum bu!Gün mün, emekçi ya da börekçi ne fark eder, bir kere bile tüm kadınlarımızın gününü kutlamak ve sorunların gündeme gelip oturması... Bence çok olumlu bir şey... İster içten olsun, ister dıştan!Ayrımcılığı neden yaparlar... Onu onların tarihine sormak lazım! İlk Türklere bakıyorum atalarımıza, ya kadın bir insan, bir değer, bir ana, bir ata, bir sevda, bir kardeş, bir can... Peki neden yıllar sonra, kadın bu kadar değerli bir duruştan, ezik, köle, baktığında cinsellik çağrıştırılan bir canlıya dönüşüvermiş... Bence bu sorgulanmalı artık, tarihçilerimiz biraz bu açıya girsinler, öyle yandan yundan, ucundan köşesinden, olaya yaklaşmasınlar...Dedik ya, kadınlar günü olmasa kadınların sorunları bile konuşulmayacak...Her şey saman alevi gibi, bir kibrit yakımlığı hızında geçiyor ve yakalayamıyoruz... Her şeyi unutuyoruz. Daha dün onlarca Şehidimiz vardı. Unuttuk, daha dün deprem vardı geçti, Daha dün kadın cinayetleri vardı, daha dün çocuk istismarları gündemdeydi, şimdi artık yok.Bence bu durumlar da çok sağlıklı değil... Daha dün, daha dünler hiç bitmeyecek!Ülkemiz, varolsun hep düşünceleri ile kurucumuz Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün çaba ve gayretleri ile yasal mevzuatlar açısından dünyanın en ileri seviyesinden daha önce adımlar atılmış.Ancak ve ancak yasa uygulayıcılarının, ve zaman zaman idarecilerin geri zihniyetleri ile çarpık bir şekilde yol almıştır. O güzelim yasalar kağıt üstünde bazen bir süs ibaresi görevi görmüştür.Kadınları ikinci sınıf gören, şiddet görmesini engellemeyen, siyasi ve çalışma hayatında görmezden gelinen ve ikinci sınıf davranılan bir toplum olduğumuzu biran hatırlayalım...Bence ilk atalarımızın yolunda ilerleyelim... Kadını insan olarak göremeye çalışalım, toplumun temel direği olduğunu ve sağlıklı bir toplum olmanın yolunun kadına değer vermekle olabileceğini unutmayalım...Yoksa, eksik ve temelsiz yol alındığını anlamalarını sağlayalım...Bir toplum düşünün, yalnız erkeğinin çağın gereğini yaşadığı ile yetinilirse o topIuIuğun yarıdan fazlası güçsüzlük içinde kaIır Bizim topIuIuğumuzun başarısızlığının sebebi kadınlarımıza karşı gösterdiğimiz kayıtsızlık ve kusurdan ileri gelmektedir..
Kim bilir belki bu çözülür tam olarak ve kadına insan olarak gereken değeri vermeyi başarabiliriz... Kim bilir.