Efendimiz (sav) 'in mescidi nebevide bir hurma kütüğü vardı. Onun üzerine çıkar, ashabına onun üzerinden hitap eder, yorulduğunda onun üzerine yaslanırdı.Bir gün sahabeden biri birkaç basamaklı bir mimber yaptırdı. Efendinmiz mimberi görünce o kütüğü alıp mescidin arkasında bir köşeye koymalarını söyledi. Efendimiz mimbere çıkıp ashabına hitap etmeye başlayınca mescidin arkasından sanki yavrusunu kaybeden bir devenin ağlaması gibi inilti duyuldu.Herkes merak içinde sesin nereden geldiğini görünce, Efendimiz mimberden inip kütüğün yanına geldi elini üzerine koydu ve kütük sakinleşti.Çünkü o kütük efendimizden razı,memnundu bu ayrılığa dayanamazdı.Bu alemdeki her şey gibi oda Efendimizi ve geliş sebebini bilmekteydi.Tıpkı Süleyman aleyhisselamın, kuşlarla, karıncalarla konuştuğu, Davut aleyhisselam ile dağların tesbih ettiği gibi Efendimizde kütükle konuştu, ona ; istermisin seni toprağa dikeyim senin için dua edeyim yeşerip yemişlerin olsun bu dünyada kök sal insanlar senden faydalansın, yada Seni toprağa gömeyim cennete bana yarenlik edesin?.. Bir müddet sonra peki öyle yapayım deyince etrafına toplanan ashabı merakla neyi tercih ettiğini sordular. Efendimiz de o benimle olmayı tercih etti der. Onu mimberin yakınlarında bir çukur kazıp oraya gömün buyurur.

Efendimizin eşyaya bakışı çok manidardır.Hiçbir şey yoktur ki, Allahı tesbih etmesin. Mizan kurulduğunda verilen nimetlerin hesap vakti geldiğinde herşey dile gelip, diller mühürlendiğinde tıpkı vücut azaları gibi diğer bütün varlıklar da kendi boyutunda hal lisanı ile şahitlik eder.

Varlığın, eşyanın Allaha(cc) bakan yönüyle canlı, akıl ve ilim sahibi olduğu bildirilir.

Allahın selamı, rahmeti, bereketi, dünya ve ahirette Allahı seven ve O'nun tarafından sevilenlerin üzerine olsun. 

HAYIRLI CUMALAR dilerim.