Bu dünyada ki hiç bir şey bize ait değil. Ne mallar, ne eşler, ne de evlatlar. Bu bedenler dahi bize ait değilken. Her şey bizim sanıyoruz. Değil Aşırılıklarımız sebebiyle imtihan sebebi haline getiyoruz elimizdekileri. Peki sonunda ne olacak. Uğruna göz yaşı döküp kıymetli zamanımızı heba ettiğimiz her ne ise ondan kaçacağız neden mi çünkü bu dünyadayken ömrümüzü ona adadık.Asıl geliş amacımız neydi. Benlik çabasımıydı, kardeşin kardeşi ezdiği adaletsiz güç savaşımıydı. Biz birileri nasıl yaşıyorsa öyle yaşama çabasında olduk. Fıkhi hükümler bildirildiği halde her insan merhamet ve vicdan duygularıyla yaratıldığı halde öğrenme şartını bir türlü önemseyemediğimizden yaptığımız hataları yüzeyselleştirip basitleştiriyoruz. Hiç bir vicdan yoktur ki bilerek  bir hata yaptığında içinde bir kıvılcım olmasın. Akıl ve beyin bunun için yokmu. Düşünmüyoruz olumsuz duyguların bizi şekillendirmesine izin vermemeliyiz. Bizler yanılabilen canlılarız, mutlak  güç ve mülkün gerçek sahibi Cenab-ı Allah bize layık olmadığımız halde  verendir.Kerim'dir. Rabbim bizlere idrak nasip etsin ve  yardımını üzerimizden eksik etmesin.